Ábrelo, ábrelo despacio.
Di. ¿Qué ves? Dime ¿qué ves? ¿Si hay algo?;
Un manantial breve y fugaz entre
las manos.
–Los días raros- Vetusta Morla.
Disecar este corazón
Medio artificial
Que quere ser poema.
Que sosteño entre os dedos
Suavemente ata que
Se consume
E morre nos teus
beizos húmedos.
Silabeando inintelixiblemente
Algo que ninguén oiu.
Téceo agora, comigo.
Libera os teus dedos
No telar.
Déixaos voar.
Redactemos mil e unha
Fábulas, dignas de Esopo.
Rematemos este arácnido
No que me convirto.
Rematemos isto
(con un bico)
Rematemos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario